Yargıtay, mülk sahibinin öteki bir konutta kiracı olarak oturması durumunda kiradaki konutun boşaltılması gerektiğine hükmetti.
İşten çıkarılmasıyla bulunduğu kentten, kiracılı konutunun olduğu ilçeye taşınan bir kişi, kiracısından konutunu boşaltmasını istedi.
Kiracının talebi reddetmesi üzerine husus yargıya taşındı. Sulh hukuk mahkemesinde görülen davada konut sahibi kiralanan meskenin konut gereksinimi nedeniyle tahliyesini; davalı kiracı ise davanın reddini istedi.
MAHKEMEDE RET
Mahkeme, davacı tarafın muhtaçlık tezini kanıtlayamamış olması sebebiyle davanın reddine karar verdi.
KİRADA OTURMAK KÂFİ DELİL
Davacı kararı temyiz edince devreye Yargıtay 3. Hukuk Dairesi girdi. Emsal nitelikteki kararda, mülk sahibinin diğer bir dairede kiracı olarak oturması kâfi kanıt olarak sayıldı.
Kararda, “İhtiyaç argümanına dayalı davalarda tahliyeye karar verilebilmesi için gereksinimin gerçek, samimi ve mecburî olduğunun kanıtlanması gerekir. Devamlılık arz etmeyen süreksiz muhtaçlık tahliye sebebi yapılamayacağı üzere şimdi doğmamış yahut gerçekleşmesi uzun bir müddete bağlı olan gereksinim da tahliye sebebi olarak kabul edilemez.” denildi.
MAHKEMENİN KARARI BOZULDU
Davacının kirada oturmasının gereksinimin varlığının en önemli ispatı olduğu belirtilen kararda, şu tabirlere yer verildi:
“Dinlenilen davacı şahitlerinin da gereksinim tezini doğruladıkları anlaşılmaktadır. Bu durumda muhtaçlığın samimi, gerçek ve zarurî olduğunun kabulü icab eder. Mahkemece gereksinim nedeniyle tahliye isteminin kabulüne karar verilmesi gerekirken yazılı formda reddine karar verilmesi metot ve yasaya ters olup, bozmayı gerektirmiştir.”
