Bilim insanları tarafından 72 milyon yıl evvel Pasifik denizlerine hakim olan devasa bir su kertenkelesi keşfedildi. Mavi Ejderha manasına gelen Wakayama Soryu, Büyük Beyaz Köpekbalığı kadar büyüktü ve suda süratli hareket etmek için dört devasa yüzgecini kullanıyordu.
Cincinnati Üniversitesi’nden Profesör Takuya Konishi keşifle ilgili, “Bir anda daha evvel hiç görmediğim bir şeyle karşılaştım.” sözlerini kullandı.
Devasa yaratık, Japonya’nın Wakayama Eyaletindeki Aridagawa Irmağı etrafında ortaya çıkarıldı.
İskelet, 2016 yılında Akihiro Misaki tarafından fosil arayışı sırasında tesadüfen keşfedildi.
Misaki, kumtaşının içinde, şimdiye kadar keşfedilen en eksiksiz mosasaur örneğinin omurgası olduğu ortaya çıkan koyu renkli bir kemiğe rastladı. İskeletin sıkışıp kaldığı kumtaşından dikkatlice çıkarılması dört yıl sürdü.
İSMİNİ MİTOLOJİDEN ALDI
Profesör Konishi, deniz canavarına keşfedildiği vilayetin ve Japon mitolojisindeki ejderhaların ismini verdiğini söylüyor.
Sistematik Paleontoloji Mecmuası’nda yayınlanan araştırma makalesi yaratığı bir çeşit mosasaur yani tarih öncesine ilişkin dev bir kertenkele olarak sınıflandırıyor.
Mosasaurlar dinozorlarla akraba değil ve aslında çağdaş kertenkeleler ve yılanlarla daha yakın akrabalar.
OKYANUSTAKİ EN BÜYÜK YIRTICI
Yaklaşık 100 milyon ile 66 milyon yıl öncesine kadar tarih öncesi okyanusların en büyük yırtıcısı olduğu kestirim ediliyor.
Yaratık, Tyrannosaurus Rex ile çabucak hemen birebir vakitlerde var oldu. Bu iki büyük yırtıcının 11 metrelik uzunluklarıyla şimdiye kadar keşfedilen en büyük örnekleri neredeyse tıpkı boyutlardaydı.
Mosasaur’lar şu anda Meksika Körfezi olarak bilinen yere dinozorların kitlesel yok oluşunu tetikleyen bir asteroit çarptığında yok oldu.
Japonya’da bulunan bu yeni Mosasaur örneğinin art yüzgeçleri ön çiftinden daha büyük ve başından bile daha uzun.
Ayrıca köpekbalığı yahut yunus üzere bir sırt yüzgecine sahip olduğuna dair ispatlar da mevcut. Bu durum mosasuarlar ortasında daha evvel görülmedi.
Bilim insanları, omurganın bir kısmındaki hudut dikenlerindeki besbelli farklılıkların günümüz yunuslarında ve dişli balinalarda bulunanlarla eşleştiği ileri sürülüyor.
