Hababam Sınıfı serisinin birinci üç sinemasında rol alan Dilaver Gür, memleketi Malatya’da 6 Şubat sarsıntılarına yakalandı. Sarsıntılarda meskeni ağır hasar alan ve akabinde Eskişehir’de öğretmen olarak vazife yapan oğlunun yanına gelen Dilaver Gür, enkazdan kurtarabildiği eşyaları ile kendisine yeni bir hayat kurdu. Gözü üzere sakındığı Hababam Sınıfı’nın çekildiği yıllara ilişkin fotoğrafları ve sinemanın akabinde düzenlenen etkinliklerde aldıkları mükafatları meskeninin başköşesinde sergileyen Gür, Türk sinema tarihinde başyapıt niteliğindeki yapıtta birlikte rol aldığı arkadaşlarının zelzelenin akabinde kendisine maddi ve manevi manada büyük dayanak gösterdiğini söyledi. Vakit zaman gözyaşlarını tutmakta zahmet çeken Dilaver Gür, 48 yıl evvel çekilen Hababam Sınıfı sinemasını torununun dahi hala izlediğini belirterek, “Hababam Sınıfı’nın direktörü sinemanın 50 yıl izleneceğini söylemişti” dedi.
“6 ŞUBAT’TA İKİ SARSINTISI BİR ORTADA YAŞADIK”
Kahramanmaraş merkezli zelzeleleri Malatya’da yaşayan Dilaver Gür, “6 Şubat bizim için bir dönüm noktası oldu. İki sarsıntısı bir ortada yaşadık. O iki zelzele sonrası eşimin de ayağı kırıldı. Malatya’da eksi 15 derece soğukta dışarıda kaldık. Okula sığınmıştık. Daha sonra 8 kişilik aile ve akrabalarımızla kendi imkanlarımızla Ankara’ya gittik. Hanımın tedavisi için hastaneye geçtik. İki ay tedavisi sürdü. Oğlum Eskişehir’de öğretmen olarak misyon yapıyor. Onun vasıtasıyla burada kendimize bir yer arayışına girdik ve bulunduğumuz meskene yerleştik. Eskişehir hiç hayalimizde yoktu. İşte oğlumun burada olması bizi buralara getirdi. Hoş de oldu. Eskişehir’i beğeniyorum. Burası hem büyükşehir hem küçük şehir” dedi.
“YÖNETMEN SİNEMANIN 50 YIL İZLENECEĞİNİ SÖYLEMİŞTİ”
İstanbul’da üniversite okuduğu yıllarda gördüğü bir ilanla Hababam Sınıfı takımına katılan Gür, sinemanın çekilme öyküsünü şöyle anlattı:
“1975 yılında ben İstanbul’da mühendislik fakültesinde okuyordum. Bir ilan görmüştüm. Hababam Sınıfı sineması çekileceği ve de öğrenci rolünde oynayabilecek bireyler aranıyordu. Müracaat yapayım dedim. İstiklal Caddesi’nde Dilek Film’in yerine gittim. Orada baktım yüzlerce kişi sinema için müracaata gelmiş. Bir orta dönmek istedim lakin bu kadar gelmişken talihimizi deneyelim dedim. Sıram geldi içeri girdim. Gözlerim fal taşı üzere açıldı. Ertem Eğilmez, Halit Akçatepe, Adile Naşit, Tarık Akan, Kemal Sunal, sinemanın senaristi Sadık Şendil, sekiz kişilik bir heyet var. Soru soruyorlar, sen ona karşılık veriyorsun. Dışarı adresini bırakırsan sana dönüş yapılır dediler. Ben de adresimi verdim. 15 gün sonra bir mektup geldi. Sinemada oynamanız kararlaştırılmıştır diyordu. Sinema setine 15 gün gittik, geldik. Hiç çekim yapılmadı. Direktör Ertem Eğilmez, 15 gün üst takımla bizleri kaynaştırmak için sete getirmiş. Yaklaşık 20 kişilik bir öğrenci kümesi vardı. Geri kalan da üst takım ve öğretmenlerdi. 15 gün sonra Ertem Eğilmez, motor diyerek nasıl bir sinemanın olacağını orada söyledi. ‘Öyle bir sinema çekeceğiz ki 50 yıl sonra yeniden bu sinema seyredilecek’ dedi” tabirlerini kullandı.
“DEPREM SONRASI BÜTÜN HABABAM SINIFI TAKIMI MADDİ VE MANEVİ DAYANAK OLDU”
Hababam Sınıfı takımından hayatta olan oyuncularla neredeyse her gün irtibat kurduklarını belirten Dilaver Gür, sarsıntının akabinde rol arkadaşlarının kendisine maddi ve manevi dayanak sağladığını söyledi. Gözyaşlarını tutmakta zahmet çekerek yaşadıklarını anlatan Gür, “İlk sefer da Hababam Sınıfı grubu olarak 38 yıl sonra Malatya Memleketler arası Üçüncü Sinema Şenliği’nde 2012 yılında bir ortaya geldik. Hababam Sınıfı bizim için bir miras üzere. Bize babadan, anadan bir yahut farklı şey kalır. Bu da bana kalan ve çocuklarıma bırakacağım en hoş miras diye düşünüyorum. Hababam Sınıfı’nda bizim bir sloganımız vardı. Birimiz hepimiz, hepimiz birimiz için derdik. Ben bunu yaşadım. Zelzele sonrası bütün Hababam Sınıfı grubu, arkadaşlarımın hepsi aradı. Maddi ve manevi yanımda oldular. Banka hesabıma bir sürü para gelmiş. Ben bunu unutamam. Ben o arkadaşlarıma çok teşekkür ediyorum. Arkadaşlarımızla devamlı da görüşüyoruz. Her sabah kalktığımızda birbirimizden haberimiz olur” dedi.
“HERKES ÖĞRENCİLİK HAYATINDAN KESİTLER BULDUĞU İÇİN HALA İZLENİYOR”
“Hababam Sınıfı Uyanıyor” sinemasının sembollerinden olan kaçış planını tahtaya çizen Dilaver Gür, 48 yıllık yapıtın hala izlenmesinden ötürü hissettiği memnunluğu lisana getirdi. Sinemanın içeriğinde siyasi ve dini mevzuların bulunmamasının yanı sıra izleyenlerin kendi okul yıllarından kesitler bulmasının izlenmeye devam etmesinde büyük hisse sahibi olduğunu belirten Dilaver Gür, “Herkes kendi hayatından bir şeyler buluyor bu sinemadan. Direktörümüzün ‘Öyle bir sinema yapacağız ki 50 yıl sonra bu sinema izlenecek’ demesini daha yeni yeni anlıyorum. İnsanların haz alarak, zevk alarak izlediği, herkese hitap eden bir sinema. Burada bir siyasi içerik yok, dini içerik yok. Burada öğretmen, öğrenci, okul, veli bağları işleniyor. Sinemada her ne kadar haylaz öğrenciler olarak gözüksek de yeri geldiğinde öğretmenimize de arkadaşımıza da sahip çıkıyoruz. Yani yalnızca yaramaz çocuklar değil, yeri geldiğinde her türlü çaba gösteren, yardımsever öğrencilerdik. Herkes kendi öğrencilik hayatından, geçmiş hayatından bir şeyler bulabiliyor. Şu anda dördüncü jenerasyon izliyor. Benim torunlarım da izliyor” dedi.
“ALDIĞIMIZ MÜKAFATLARIN BİR KISMI ENKAZ ALTINDA KALDI”
Kendi fotoğraf makinesi ile çektiği fotoğraflarla daha evvel görülmemiş bir Hababam Sınıfı arşivini elinde bulunduran Dilaver Gür, geçtiğimiz yıllarda farklı etkinliklerde aldıkları mükafatların bir kısmının enkaz altında kaldığını belirtti. Kurtarabildiği öbür ödüllerle kendisine bir köşe yapan Gür, şu tabirleri kullandı:
“Deprem bizi bayağı etkiledi. Çok değişik, hoş ödüllerimiz vardı. Sarsıntıdan çıkarabildiğimi çıkarttım, kimi kırıldı, kimi işte orada enkaz altında kaldı. Mesela ben yağlı boya da yapıyorum. Malatya’da başlamıştım. İşte iki tane tablomu çıkarabildim, kurtarabildim. 10 adede yakın tablom da orada enkaz altında kaldı.”
