Maastricht Antlaşması’nda AB’ye üye devletlerin Ekonomik ve Nakdî Birliğe iştiraki için öngörülmüş bulunan mecburî şartlar belirtilmiştir.
Maastricht Antlaşması’nda üye devletlerin Ekonomik ve Nakdî Birliğe iştiraki için öngörülmüş bulunan zarurî şartlar Merkez bankalarının evreli olarak bağımsız hale getirilmesi için yasal değişikliklerin yapılması ve “makroekonomik yaklaşım kriterleri”ne ahenk olarak iki genel başlık altında toplanabilir:
Her üyenin yıllık ortalama enflasyon oranı, fiyat artışını en düşük üç üye devletin yıllık enflasyon oranı ortalamasını en fazla 1.5 puan geçebilecektir.
Üye devletlerin planlanan, ya da fiili kamu açıklarının gayri safi yurtiçi hasılalarına oranının yüzde 3’ü aşmaması gerekmektedir.
Üye devletlerin planlanan, ya da fiili kamu borç stoklarının, gayri safi yurtiçi hasılalarına oranının yüzde 60’ı geçmemesi mecburidir.
Her üye devlet, fiyat istikrarı bakımından en âlâ sonucu sağlayan üç üye devletin ortalama nominal uzun vadeli faiz oranını en fazla 2 puan aşabilecektir.
Üye devletlerin ulusal paraları, Avrupa Döviz Kuru Düzeneğinin müsaade verdiği “normal” dalgalanma marjı içinde kalmalıdır. (Şu an için yüzde 15, lakin çabucak hemen bütün ülkeler yüzde 2.25 marjı içinde kalmaktadır.)
