Yaklaşık 3 bin yıllık bir gelenek olduğu söylenen meyyitin gerisinden yapılan un helvası geleneği, Manisa’nın Gördes ilçesinde yaşatılıyor. Üretimi zahmetli olan ve közde yapılan helvanın bir saat boyunca hiç durmadan karıştırılması gerekiyor.
Anadolu’nun en yaygın geleneklerinden biri olan meyyit helvası üretimi, Manisa’nın Gördes ilçesine bağlı Güneşli Mahallesinde yaşatılıyor. Un, irmik, şeker ve fıstıktan yapılan un helvasının en değerli özelliği ise közde pişirilmesi ve daima karıştırılması. Köz elde edebilmek için büyük odun modülleri yakılarak köz haline gelmesinin akabinde üzerine kazan koyularak ısıtılan yağa muhakkak aralıklarda un ve irmik ekleniyor. Unun rengi pembeleşmeye başlayınca öteki bir ocakta pişen su ve şekerden oluşan şerbet daha sonra bu kazanla karıştırılarak helva yapılıyor.
Oldukça zahmetli olan helvanın tabanına tutmaması için daima karıştırılması gerekiyor. Karıştırma sırasında dayanışmanın en hoş örneklerinden biri sergilenerek başta ölen kişinin yakınları olmak üzere herkes helvanın üretimine katkı sağlıyor. Helva piştikten sonra, kaşıkla tepsilere dizilerek bütün mahalleye gençler tarafından dağıtımı yapılıyor.
Helva geleneğinden ve üretiminden bahseden Güneşli Mahallesi sakinlerinden Zekeriya Kaymak, “Genelde ölenin akabinde 3. günü yapılır. Yalnızca cenazelerde yapılacak diye bir şey yoktur aslında. Hayır olarak da yapılır. İmali zordur. Un helvası olarak isimlendirilir. 10 kilo un, 20 kilo su, 20 kilo şeker koyulur. Evvel kavrulması lazım. Muhakkak bir yağ ölçüsü vardır. Tam kızarma anına geldiğinde fıstık katılır. Tam pembeleşmeye başlayınca suyu katılır” diye anlattı.
